''Δώσε τόπο στην οργή.''
(Φράση που δικαίως έχει διατηρηθεί ανά τα χρόνια και χρησιμοποιείται έως σήμερα.)
Στην ζωή υπάρχουν στιγμές που ,σαν άνθρωποι που είμαστε, χάνουμε τον έλεγχο της συμπεριφοράς μας. Η οργή μας, ξεπερνάει οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα, ακόμα και αυτό της αγάπης. Ο θυμός μας οργιάζει και φερόμαστε άκρως εγωιστικά. Το μυαλό θολώνει και δεν υπακούει στην λογική. Ίσως ειπωθούν λόγια που στο μέλλον θα μετανιώσουμε για αυτά.
Παρόλα αυτά δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως είμαστε απλοί άνθρωποι. Άνθρωποι με υποχρεώσεις και έντονη καθημερινή ζωή, επηρεασμένη από άλλους ανθρώπους με παρόμοια ή ίσως και εντονότερη ζωή. Το γεγονός αυτό όμως, δεν δικαιολογεί οργισμένες και απαράδεκτες συμπεριφορές προς τα άτομα που αγαπάμε, και προς τους ανθρώπους γύρω μας. Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε πως με την οργή μας πληγώνουμε άλλους και πληγωνόμαστε και οι ίδιοι.
Το ότι είμαστε άνθρωποι μας δίνει το δικαίωμα να μετανιώσουμε για την στάση μας και να ζητήσουμε ταπεινά ''συγγνώμη''. Να ζητήσουμε συχώρεση, όχι μόνο από τον απέναντι μας αλλά και από τον ίδιο μας τον εαυτό, τον οποίο αφήσαμε ανεξέλεγκτο, να συγχωρέσουμε και να ξανά προσπαθήσουμε, μόνο όταν θα είμαστε έτοιμοι.
Δεν είναι μόνο αυτό όμως αρκετό. Κάθε στιγμή οργής, θυμήσου τι έγινε την προηγούμενη φορά. Θυμήσου τις συνέπειες και σκέψου καθαρά.
Μετά πάρ'το ξανά από την αρχή.
-Κ.Γρηγοριάδου-
Πολύ σωστό! Αν και, το κακό με τους περισσότερους ανθρώπους, δεν είναι το γεγονός πως γνωρίζουν ότι κάνουν λάθος, ούτε το γεγονός πως ζητάνε συγνώμη για ένα λάθος που έκαναν, αλλά η συνεχής απαράδεκτη επανάληψη. Όταν κάνεις ένα λάθος, προσπαθείς να μάθεις από αυτό. Όταν το κάνεις δεύτερη και τρίτη φορά, αν ζητήσεις συγνώμη, σημαίνει πως πραγματικά έμαθες από το λάθος σου. Αλλά όταν γίνεται επανειλημμένες φορές και δεν μαθαίνεις, τότε τα συγνώμη γίνονται μια κουραστική δικαιολογία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικό αρθράκι, cheers!